Patron jeźdźców

św. Hubert z Liège, biskup

3 XI – wspomnienie liturgiczne  

Hubert (Hubertus) urodził się w Gaskonii (Francja) ok. 655 roku w książęcej rodzinie brabanckiej (Merowingowie). Był uczniem św. Lamberta, biskupa Maastricht. Po jego śmierci (ok. 705 r.) został biskupem tego miasta. W 717 r. przeniósł siedzibę biskupstwa do Liège (Leodium / Belgia) gdzie ufundował kościół św. Lamberta. Działalności Huberta zawdzięcza się ewangelizację części Brabancji, zwłaszcza jej górskich terenów w Ardenach i powstanie tam wielu świątyń. Zmarł 30 maja 727 roku w Liège. W 825 r. jego relikwie przeniesiono do opactwa benedyktynów w Andage w Ardenach (nazwane Saint-Hubert), gdzie powstało europejskie centrum jego kultu, rozbudowane w XVI i XVII wieku.

Z jego życiem związanych jest wiele legend, przeważnie zaczerpniętych z opowieści o św. Eustachym. Najbardziej znana opowiada jak to podczas polowania w Górach Ardeńskich (ulubione zajęcie młodego Huberta) w Wielki Piątek 695 roku zobaczył białego jelenia z promieniejącym krzyżem w wieńcu i usłyszał głos Stwórcy wzywający go do zaniechania łowiectwa i nawrócenia. Posłuszny temu wezwaniu udał się do miejscowego biskupa Lamberta i pod jego kierownictwem rozpoczyna nowe życie. Jako swojego patrona uznają go myśliwi, leśnicy i jeźdźcy.

Encyklopedia katolicka, tom VI, s. 1270.